Gezellig schaken in de Kempen!
Zilveren Toren 2017: Ronde 8
We speelden in de "Royal Esso Club" tegen Deurne.
Elo-overwicht op de drie eerste borden, en Lesley op 4 speelde tegen een N.C. Het was ook dat 4e bord dat het eerste klaar was. Lesley had een pion kunnen winnen, en kwam in een dubbel toreneindspel terecht. Niet zo gemakkelijk om te winnen, maar Lesley liet zien hoe je een dergelijk eindspel zelfs kunt verliezen. Recept: geen open lijnen innemen met je torens, waardoor die van de tegenstander een stuk actiever worden. Als je dan nog op de een of ander manier een matnet rond je eigen koning creëert, neemt de tegenstander het punt in ontvangst.
Paul heeft een aantal zetten lang mogen twijfelen om een pion te pakken op h2, zowel met loper, later ook met paard. Zowel loper als paard konden dan worden ingesloten, en offeren gaf wel wat aanval, maar onduidelijk of dit voldoende was. Dan maar op f2 richten, een gevaarlijker alternatief voor de tegenstandster. De druk op f2 werd gecombineerd met druk op de niet-gerokkeerde witte koning via de open e-lijn. Druk die uiteindelijk een dame opleverde, en de bordjes hingen terug in evenwicht.
Ik kreeg f4 tegen, en wist niet echt wat te doen. Besloten om mijn eigen centrumpionnen ook wat achter te houden, om in geval van het typische Pe5 in de "Hollands in de voorhand", het paard met d6 te kunnen wegjagen. Met een tactisch trukje er in geslaagd om de gefianchetteerde dameloper (die toch wat ambetant naar mijn koningsstellng keek) af te kunnen ruilen. Een trucje dat mijn tegenstander me een paar zetten later nadeed, zodat ook mijn loper werd afgeruild. Mijn tegenstander ging net iets te gretig met zijn paard op het ideale veld d6 staan, wat ik echter via een paardvorkje onmiddelijk kon afruilen. Hierna enkel nog de zware stukken op het bord, de mijne alle drie op de d-lijn, met stevige druk op de achtergebleven witte d-pion. Een taktisch trucje kon een pion opleveren. Een eerste keer miste ik deze truc, maar een zet later ging het nog altijd. De rest leek een kwestie van techniek te worden, totdat wit zo vriendelijk was een toren te blunderen, en winst binnen: 1-2 voor Mol.
Roger speelde tegen een "Zwarte Leeuw". Ik heb het hier over de opening, niet over zijn tegenstander. Een Leeuw moet af en toe eens grommen, of toch op zijn minst zijn klauwen eens uitslaan. Deze Leeuw bleef echter wachten, en nog eens wachten. Niet vanzelfsprekend om de Leeuw te overmeesteren, maar na lang gemanouvreer kon Roger een pion winnen. In het eindspel kon het volgens Paul hier en daar wat sneller, maar de witte druk hield stevig aan, de typische tijdnood werd overwonnen. Rogers tegenstander (vermoeid?) zette zijn eigen koning schaak, toen Roger hem daar op wees, zocht hij een beter veld voor die koning. Dat bleek niet voorhanden, eender welke koningszet zou een paard kosten: de Leeuw sneuvelde: 1-3 voor Mol.
De tweede en derde in de stand deden het minder goed, zodat we de laatste ronde ingaan met een voorsprong van 3 punten. We hebben het volgende week volledig in eigen handen, enkel door (veel) slechter te doen dan onze concurrenten, kan de promotie nog misgaan.
- Login of registreer om te kunnen reageren